All I want is somebody who really love me much ~ Leonetta ♥: #10 ~Czyli jednak pamiętaliście?~

Violetta

- Violetta Romeo po Ciebie! – krzyknęła Olga.
- Już schodzę!
Po dwóch minutach zeszłam na dół. Zobaczyłam Leona na dole rozmawiającego z moim tatą.
- Bardzo dziękuję panie Castillo.
- O czym tam rozmawiacie? – spytałam
- Cześć Violu – objął mnie ramieniem.
- My o niczym…. – powiedział mój tata.
- Tato…
- No co?
- To my będziemy szli.
- Tak, cześć tato – powiedziałam i wyszliśmy.
Szliśmy chwilę i nic nie mówiliśmy. Przerwałam ciszę.
- Dlaczego nie chcesz mi powiedzieć?
- Ale o czym?
- No, o czym rozmawiałeś z tatą?
- To nie jest ważne.
- Dla mnie tak.
- Na razie nie mogę Ci powiedzieć.
- Dlaczego?
- Bo jak Ci powiem, to nie będzie miało sensu.
- Okej…
- Jeszcze w tym tygodniu się dowiesz – pocałował mnie w policzek.

~3 dni później~

Dzisiaj moje 18 urodziny! Ciekawe czy pamiętają. Weszłam do Studia i od razu ruszyłam w stronę dziewczyn.
- Hej
- Cześć –powiedziały chórem.
- Wiecie co jest dzisiaj za dzień?
- Ymm… Chyba czwartek?
- No tak, ale taki zwykły czwartek?
- Czwartek jak czwartek, dzień tygodnia – powiedziała Lu
- Mhm… - odeszłam smutna.
Czy one naprawdę nie pamiętają?
Poszłam do szafki po nuty do mojej nowej piosenki i poczułam jak ktoś obejmuje mnie od tyłu. Znałam to ciepło i perfumy. Odwróciłam się i uśmiechnęłam.
- Cześć skarbie.
- Jak tam u mojej księżniczki?
- Dobrze. A wiesz co dzisiaj za dzień?
- 21 marca?
- A coś więcej?
- Czwartek?
- Dobra… nie ważne.
- Czemu jesteś taka smutna? Ej, kochanie…
- Nie, w porządku.
- Chodźmy na lekcje.

~3 godziny później~

León

- Dasz się zaprosić na spacer?
- Oczywiście.
Viola jeszcze nie wie, że mamy dla niej przygotowaną imprezę niespodziankę. Dostałem SMS’a od Camili, że wszystko gotowe.
- Pójdziemy do Resto?
- Możemy…

~5 minut późnie, Resto Band~

- León czemu tu jest tak ciemno?
- NIESPODZIANKA! – krzyknęli wszyscy i zapaliło się światło.
- Czyli jednak pamiętaliście?
- Jak moglibyśmy o Tobie zapomnieć? – powiedziała Fran
- Dziękuję – Violetta przytulała każdego, a oni dawali jej prezenty.

Ludmiła

- Nie zapomnij uściskać Leona. To, on to wszystko zaplanował i prosił o zgodę Twojego ojca.
- Już do niego idę.
Ale Viola ma szczęście. Też bym chciała mieć takiego chłopaka. W sumie to od niedawna zaczyna mi się podobać Federico. Dzisiaj jest szansa, żeby z nim pogadać.

Violetta

Podeszłam do Leona i rzuciłam mu się na szyję.
- Dziękuje, dziękuję, dziękuję, dziękuję! Bardzo Cię kocham.
- Ja Ciebie też – przybliżył się do mnie, tak, że stykaliśmy się teraz nosami. Po chwil złączyliśmy nasze usta w pocałunku.

Zaczęliśmy się całować bardzo namiętnie.
- Ej, my też tu jesteśmy! – powiedziała większość osób.
- No co? Nie można się nacieszyć własnym chłopakiem?
- Dobra, dobra, wiecie, że lubimy się droczyć – powiedział Marco.
Przewróciłam oczami.
- To, o tym rozmawiałeś z tatą?
- Tak. Widziałem, że byłaś smutna. Przepraszam, ale chciałem Ci zrobić niespodziankę.
- I wyszła Ci znakomicie - uśmiechnęłam się szeroko.
- Zatańczysz?
- Z przyjemnością.
Położyłam swoją głowę na jego ramieniu i zaczęliśmy się kołysać w rytm muzyki. Jego silne ramiona otulające mnie, tego mi było potrzeba.

Impreza trwała do 23 w nocy. León mnie odprowadził.

~Przed domem Violetty~

- Zostaniesz ze mną?
- Ale Twój tata…
- Pozwoli. No, proszę zgódź się. Chyba mnie nie zostawisz w moje urodziny?
- A dostanę nagrodę?
Pocałowałam go – Chodź.
Siedzieliśmy długo w moim pokoju wtuleni w siebie. Potem zasnęłam.